Dit keer vertrekken we naar een niet alledaagse bestemming : Alaska, of liever een cruise langs de kust van Alaska de "inside passage". Via London vliegen we naar Vancouver in Canada. We overnachten er en de volgende dag staan we klaar voor een rondrit in de stad. Vancouver is de uitvalbasis voor cruise schepen en is daarbij nog een mooie stad met een groot aantal bezienswaardigheden, chinatown,
het oude stadscentrum of gastown met een autenthieke
stoomklok,
originele winkels, grote parken enz. Rond de middag worden we afgezet aan het ballantyne dock voor de inscheping op ons cruise schip
"Serenade of the seas". Een mastodont van 90.000ton, 12dekken, 850 bemanningsleden en 2300 passagiers. Fully booked!
De inschepingsformaliteiten zijn omslachtig en nemen heel wat tijd in beslag inclusief digitale vingerafdruk voor de USA en digitale foto voor het paspoort van het schip. Security voor alles.
Wij hebben
kajuit 3504 op dek 3. In een van de vele restaurants, Windjammer, hebben we ons eerste middagmaal en in een van de even vele bars onze eerste
welkomsdrink een "bananamama" cocktail.
Om 18h worden de trossen losgegooid en varen we langs de
skyline van Vancouver en onder hun
golden gate brug richting noorden.
Bagage voor 2300 passagiers; het is een enorme hoeveelheid en het duurt lang voor we de onze krijgen maar het lukt nog net voor het diner in "tweede zit" om 20h30 in restaurant Reflection.
Vandaag ganse dag op zee, alhoewel de kustlijn nooit echt ver af is, dit is wat zij de "inside passage" noemen. We verkennen het schip, en dat vraagt veel
voetenwerk en tijd, want dit is als een kleine stad. Een
enorme lobby , een viertal restaurants, 6 bars, een grote fitnesszaal, een theater met 2 verdiepingen, een zwembad in open lucht en een overdekt, solarium, winkels, tax-free shop, casino,
klimmuur, minigolf, baketbalterrein, massage, kapper, fotograaf enz enz..zelfs een
helicopter om luchtopnames te maken van het schip.
Daarbij worden van uur tot uur alle mogelijke soorten aktiviteiten voorgesteld gaande van wake up stretch, ping pong wedstrijden, servet vouwen, kook demonstratie, bridge, voordrachten, bingo, kunst veiling, piano lessen, dans lessen om dan nog niet te spreken van films en shows met live orkest. Probeer alles mee te pikken en je hebt een week nodig om te recuperen!
Overal hangen of staan
schilderijen en
kunstwerken waarvan vele in de loop van de week openbaar geveild worden.
Wij houden het rustig, lummelen wat rond en laten de drukte over ons heen gaan.
Nog steeds op zee maar met zicht op de
besneeuwde bergen langs de kust. De bedoeling is dat we in noordelijke richting vanuit Vancouver naar het verste punt gaan en dan terugkeren en de verschillende aanloophavens aandoen.
Ons doel voor vandaag is de
Yakutat baai met de Hubbard gletcher. Een enorme joekel die in zee uitmondt en daar met de regelmaat van een klok grote brokken ijs in deponeert.
Van ver op zee zien we de baai met daarachterin de gletcher en van op die afstand toont dat helemaal niet zo indrukwekkend. Als we dichterbij komen zien we voor ons, bij de
gletcher een
ander cruise schip liggen van de Holland Amerika Line de
"Oostendam".
Dan pas realiseert men zich de enormiteit van het schouwspel dat de natuur u hier biedt. Een schip van 82.000ton dat er als een notedop uitziet tegen de 90m hoge ijswand.
Af en toe breken
her en der stukken af die met donderend geraas in zee vallen en onmiddellijk onder het zeeoppervlak verdwijnen of waarvan slechts een
klein stuk boven water uitsteekt.
Als de "Oostendam" de plaats ruimt, komt de "Serenade of the seas" dichterbij maar moet volgens de voorschriften minstens 250 a 300m van de ijswand blijven. Maar dan nog is het een
adembenemend schouwspel. Alhoewel het zonnig is en blauwe lucht is, zorgt de wind voor een behoorlijk koudegevoel. Uiteindelijk maakt ook de Serenade rechtsomkeert, verlaat de baai en zet koers naar Skagway.
Wij zoeken een plaatsje op uit de wind, in de zon en
genieten nog wat na tot het tijd is voor het diner. Voortreffelijke menus, met verve en veel humor gepresenteerd en geserveerd door
onze ober John uit St Lucia.
Om 7h 's morgens leggen we aan in
Skagway,een stadje van 850 zielen die een grote bloei kende rond 1898 toen het de startplaats was voor de goldrush naar Klondike. Van toen dateren de meeste gebouwen nog en van toen dateert ook de White pass railway die de gelukzoekers tot in het Canadese lake Bennett in de Yukon bracht. Het 180km lange trajekt werd door 35.000 man afgewerkt in 26 maanden.
De
trein met tientallen wagons, getrokken door 3 diesellocomotieven gaat door een prachtig maar uitermate
ruig landschap met scherpe bochten,
donkere tunnels en wankel uitziende,
"Far West bruggen" . Het geeft een idee van wat de goudzoekers moesten doorstaan als ze, met hun voorraden, de lange tocht naar de goudvelden aflegden voor de bouw van de spoorlijn. Het zicht op de omgeving,
de bergen,
de bossen en
de bergrivieren is overweldigend. De toeristentrein rijdt maar tot aan de
grens met Canada op zijn hoogste punt, 900m, en keert dan terug naar Skagway.
Na de middag hebben we nog ruimschoots de tijd om Skagway zelf te bezoeken, samen met de paar duizend toeristen van 4
andere cruise schepen. Maar dat valt best mee want behoudens de spoorweg, zijn er talloze andere uitstappen te doen zodat de vele bezoekers mekaar niet voor de voeten lopen.
De
gebouwen van toen zijn nu omgevormd tot
souvenirswinkels (uiteraard) of tot originele musea zoals het station en een
saloon. Zelfs de oude stoomlocomotieven zijn bewaard gebleven en een
sneeuwruimer gebouwd in 1898.
Om 19h zijn we weer aan boord en om 20h vertrekt de Serenade naar de volgende bestemming Juneau.
Juneau is de hoofdstad van Alaska en is enkel bereikbaar via de lucht en de zee vandaar de Alaska Marine Highway. Hier ligt ook een enorme gletcher bijna aan de stadsrand de
Mendenhall Gletcher.
Maar wij gaan hier aan
Whale Watching doen. Met de bus worden we naar een kleine, daarvoor ingerichte boot gebracht die ons full speed naar de plaats brengt waar walvissen vertoeven en dan is het stil afwachten tot een van die reuzen zich vertoont. En ja hoor, we liggen amper stil of daar verschijnt bultrug walvis. Eerst een waterfontein als hij spuit en onmiddellijk daarop de bult en
een enorme staart. Alles bij mekaar zien we zo'n drietal walvissen, de orca's laten het spijtig genoeg afweten.
In de baai zitten ook ettelijke zeehonden en
zeeleeuwen die een boei hebben uitgekozen om te zonnen.
Niet alleen in het water maar ook daarboven is er wat te zien, in de vorm van de "bald eagle" het zinnebeeld van de USA. Met zijn witte kop en witte staart kan men hem dikwijls goed herkennen als hij hoog boven op de reuzenbomen zit.
We lunchen in een
typische lodge en keren dan terug naar Juneau. Nog heel even kunnen we de stad in, niet ver want het schip vertrekt in de vroege namiddag. Tot nu toe hebben we ongelooflijk veel geluk gehad met het weer, bewolkt in de morgen maar met blauwe lucht en zon daarna, maar nu wordt de steven gericht op Ketchikan een stad waar het 240 dagen per jaar regent....juist.
Om 8h komen we aan in
Ketchikan en tegelijkertijd arriveren ook de eerste
regenbuien. Jammer want hier hebben we een tour geboekt met een watervliegtuig.
Om 11h30 worden we opgepikt en naar de pier gebracht waar de
Haviland Beaver watervliegtuigjes op ons wachten. 6 passagiers en de piloot per vliegtuig. Opstijgen van op het water, een belevenis voor wie het nog niet meemaakte. Een zestal vliegtuigen stijgt na elkaar op. Dan een tocht over de
wijde omgeving, over de
naaldbossen, de
meren, tussen de
bergen en over de
fjorden. Hier en daar zijn bomen gerooid en zijn er
kale plekken, maar dit is geklasseerd natuurgebied en het kappen is streng gelimiteerd. Hoogtepunt van de trip is de vlucht over de Misty Fjord, een nationaal park, een fjord met extreem hoge steile wanden. Daar
landt de piloot op het water en kunnen we even
uitstappen op de vlotters en genieten van de omgeving, niet lang want het begint weer te regenen, het giet water als we
langs de cruise schepen komen en landen aan de pier.
Om 15h varen we terug af en gaan we langs en door de Misty Fjord. 's Morgens van uit de lucht, nu van op het water. De hoge steile klippen,
de dichte bossen en
de vele baaien, een totaal ander zicht, maar niet minder majestueus.
Bear beach, de naam zegt het, een plaats waar dikwijls bruine beren jacht maken op zalm, maar niet nu, bruintje laat zich niet zien. Het schip wordt gedraaid, geen kleine prestatie om zo'n groot ding te draaien in zo'n beperkte ruimte, en we zetten koers naar Vancouver.
We zitten op zee, en die is behoorlijk woelig, er staat een strakke koude wind en heel wat mensen lopen er bleekjes bij. Om 12h moeten we ons uurwerk verzetten. Tussen Alaska en Canada is er een tijdsverschil, en dus weten we dat we terug in de territoriale wateren zijn van Canada. Het wordt stilaan tijd om de koffers te pakken want morgen moeten we vroeg de kajuit verlaten. Een afscheidsdiner in het italiaans restaurant Portofino en afscheid nemen van onze ober en de cruise zit er op.
Uitchecken of afmonsteren, nog een rondrit in Vancouver, ook nu in de regen. Jammer want Stanley park met zijn reuze bomen, totempalen, japanse tuin en zicht op de golden gate is een wandeling meer dan waard. Na de lunch, richting luchthaven en richting Londen en Brussel. Er is veel te zien en eigenlijk was het tijdsbestek wat kort. Wie weet ....
